Month: April 2017
Keeping children safe
I feel it is advisable to have regulations for seat belts continue to be applied for all seats in the school buses that are on our roads (‘New drivers to get two-year licence, starting from July 1’, Gulf News, April 17). The advantage factors I find behind such an enforcement of safety regulation are many. First and foremost, at any given point in time, the student is safeguarded from impacts due to sudden braking.
Secondly, when it is normally enforced on a daily basis it will become an automatic habit, which will be carried on to their private travel with friends and family. They will be leading the way as ambassadors of road safety.
It may also reduce the driver distractions that happen often in the school buses where children run around or jump on the seats, ignoring the request of the supervisors and drivers. It may thus reduce the bullying that might be happening in some cases.
Safety education is something children should be reminded of every moment. It is because we tend to take some small points lightly, thinking that we know it or “it will not happen to me” that many accidents occur. So, why do we miss out on the opportunity of a road safety education opportunity for children? Teach them young and travel with them safely throughout!
From Mr Ramesh Menon
Abu Dhabi
Read more on the subject:
Draft seat belt law does not cover school buses
Seat belts on school buses should be made mandatory
The way to go for Ambulances in Kerala!
Road safety is always an important element in my life. I try and take care at all times, how I can be safe on the road, keeping in mind of the other fellow drivers and pedestrians safety too.
These days, whenever in Kerala, I have long drives, and thought of changing my car tires as they are reaching the stipulated mileage they are intended to run on normal roads. With that in mind, I went to one of the best shops available in my small town, and as they went on with the work, I watched the traffic that was happening at the evening hours in my town.
It was a weekend, a busy evening and continuous flow of vehicles on the road. I got around 30 minutes to be there and within that time, I happened to see 3 ambulances whizzing past my location.
All of them were being driven super fast, and suddenly my thought went deep inside the vehicles of the patients who are being transported and their condition and state of mind, if they are conscious!!!!.
After two ambulances crossed my location, I thought of recording the third one, as felt, these vehicles are being driven dangerously, ignoring all road safety rules. I felt, whether these drivers ever got any road safety driving training in their life.
I did not hesitate to try and capture the third ambulance as I noticed it coming and posted my comments to one of the active social media groups within my town asking for comments and probable ways of how things can be improved?
The suggestions varied from lack of facilities, narrow roads, no training or guidelines for these drivers.
I wonder whether Kerala State transport authorities along with Police and Hospital regulators consider this post as a plea to improve road safety training to the drivers who sit behind the wheels of these poorly maintained vehicles, called or so called as ambulances to save life.
A curious check with the onlookers in the area provided me with the fact that accidents involving ambulances are common these days and some of them are fatal.
Later on comments received from the social media concurred with the view that these ambulance drivers are never given any training and need for the hour is to make them understand to drive safely within the traffic conditions. A reader even commented that he escaped from being hit by this ambulance at a junction few distance away from the spot where I was staying!!
Road safety is very important and it is the duty of every individual on the road to make sure that the road is safer for transportation for the others who are there at that given point of time.
Ramesh Menon, Abu Dhabi
Here is my post in malayalam:
30 മിനിറ്റ് സൈന്റ്റ് ജോസഫ് കോളേജിന് മുന്നിലുള്ള ടയർ റിപ്പർ കടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ സമയത്തിനുള്ളിൽ 3 ആംബുലൻസ് അങ്ങോട്ടും ഇങ്ങോട്ടും പോയി.
അവരുടെ സ്പീഡും പോക്കും കണ്ടമ്പോൾ അത് ഓടിക്കുന്നവരുടെയും അതിൽ കിടക്കുന്ന രോഗികളുടെയും കാര്യം ഓർത്തു പോയി. കൂടെ മറ്റു ജീവനക്കാർ ഉണ്ടോ എന്നറിയില്ല.
ജഗതി ഏതോ പടത്തിൽ പറഞ്ഞ പോലെ ആ നിലവിളി ശബ്ദം ഒന്ന് ഇട്ടു വേഗം ഓടിക്കൂ എന്ന വാക്കുകൾ ഓർമ്മ വരുന്നു.
ആ പറഞ്ഞ ജഗതിയും, ഇപ്പോഴത്തെ ഈ ട്രാഫിക്കിൽ ഇങ്ങനെ ഒരു വണ്ടിയിൽ അവസ്ഥയിൽ പോകേണ്ടി വന്നാൽ, ഒരു പക്ഷെ ദയവായി അതൊന്നു നിർത്തി, എന്നെ ഒന്ന് ഇതിൽ നിന്ന് ഇറക്കി തരുമോ എന്ന് പറയുമായിരിക്കും.
അതിന്റെ പിന്നിൽ പാഞ്ഞു പോകുന്ന ഒന്നു രണ്ടു ബൈക്ക് യാത്രക്കാരെയും കണ്ടു. രണ്ടു പേർക്കും ഹെല്മെറ്റില്ല?!
ആംബുലൻസ് വണ്ടികളുടെ സുരക്ഷയും (വേഗത, വാഹനത്തിന്റെ കണ്ടീഷൻ, ഡ്രൈവറുടെ കഴിവ്) എല്ലാം ഒരു പക്ഷെ പ്രത്യേകം ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട കാലം അതിക്രമിച്ചിരിക്കുന്നു.
1. നമ്മുടെ ഗ്രൂപ്പിൽ എത്ര പേർക്ക് ഇങ്ങനെ ഒരു അവസ്ഥയിൽ യാത്ര ചെയ്യേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്?
2 എത്ര പേര് ഇങ്ങനെയുള്ള വാഹനങ്ങളിൽ ജോലി ചെയ്‌യുന്നു ?
3. എന്താണ് റോഡ് സുരക്ഷക്കുള്ള നിങ്ങളുടെ നിർദേശങ്ങൾ ?
നമ്മുടെ ഇരിഞ്ഞാലക്കുട മെംബേർസ് എത്ര പേര് റോഡ് സുരക്ഷ ഒരു പ്രധാന കാര്യം ആണ്, അതിന് വേണ്ടി ഒത്തൊരുമിച്ചു പ്രവർത്തിക്കാൻ തയാറാണ്?
നിലവിളി ശബ്ദം ഇട്ടു ട്രാഫിക്കിൽ പതുക്കെ പോകണം എന്നല്ല, ശ്രദ്ധിച്ചു പോകണം എന്നാണു. ആ വാഹനത്തിന്റെ കണ്ടിഷനും ആ റോഡിലെ തിരക്കിലും അതിനെതിരെയോ, സൈഡിൽ നിന്നോ ശ്രദ്ധയില്ലാതെയോ, മാറ്റാൻ പറ്റാത്ത അവസ്ഥയോ വന്നാൽ ഒരപകടം തീർച്ചയായും കാണാം!
എന്താണ് ഒരു പോംവഴി എന്നതാണ് ഉദ്ദേശം.
പിന്നെ പിന്നാലെ ബൈക്കിൽ വച്ച് പായുന്ന രണ്ടുപേരുടെ ഉദ്ദേശവും ! ആ ആംബുലൻസ് പെട്ടെന്നു പ്രെയ്ക് ഇട്ടാൽ ഇതിൽ ഒരാൾ തീർച്ചയായും അതിനു പിന്നിൽ ഇടിക്കാൻ ഉള്ള സാധ്യത
അതൊക്കെ കണ്ടപ്പോൾ എഴുതണം എന്ന് തോന്നി
ശ്രദ്ധിച്ചാൽ ഒഴിവാക്കാവുന്ന ഒത്തിരി റോഡ് സുരക്ഷാ കാര്യങ്ങൾ നമ്മൾ പലപ്പോഴും മറക്കുന്നു.
ഒരു വിഷുക്കാലം കൂടി !
ഇരിങ്ങാലക്കുട വളരുന്നു!!! അതെ നമ്മുടെ ഇരിങ്ങാലക്കുട വളരുന്നു!!! ഇനിയും സംശയമോ?
പുതിയ ഹൈപ്പർമാർക്കറ്റുകൾ , സിനിമ തിയറ്ററുകൾ – ഓരോന്നായി അങ്ങനെ വരുന്നു!.
വളരെ സന്തോഷം. അടുത്തവരവിൽ – ചെറിയ ചെറിയ ഷോപ്പിംഗ് കാര്യങ്ങൾ എല്ലാം തിടുക്കത്തിൽ കഴിക്കാൻ ഉള്ള ഒരു ഇടം കൂടി നമുക്കായി തുറന്നു കിട്ടിയിരിക്കുന്നു!.
കുറച്ചു മാറി ചിന്തിച്ചാൽ – മനസ്സ് കൊണ്ടും, ദൂരം കൊണ്ടും – നമ്മുടെ ഇരിങ്ങാലക്കുടയിൽ വളരെ നല്ല നിലയിൽ നടന്നിരുന്ന ഒരു കച്ചവട പാരമ്പര്യവും, പ്രതിവാര ചടങ്ങും ഉണ്ടായിരുന്നു. – “ഇരിങ്ങാലക്കുടയിലെ ചന്ത”.
എല്ലാ ആഴ്ചകളിലും കാലത്തു നാല് മണിക്ക് മുൻപേ അങ്ങോട്ട് നിര നിരയായി നീങ്ങി കൊണ്ടിരുന്ന കാള വണ്ടികളെയും കർഷകരെയും ഓർമ്മ വരുന്നു. ഇന്ന് അതെല്ലാം ഓര്മ മാത്രം. അതിരാവിലെ പോകുന്ന ആ വണ്ടിക്കാളകളുടെ മണികിലുക്കവും, അടിയിൽ തൂക്കിയിട്ടിരുന്ന റാന്തൽ വെളിച്ചത്തിന്റെയും ഓർമ്മകൾ കെട്ടടങ്ങിയിട്ടുണ്ടാവും ഒരു പക്ഷെ എല്ലാവരുടെയും മനസ്സിൽ നിന്ന്.
അവിടെ പോയി വില പേശി വാങ്ങിക്കുന്ന ആ സുഖവും, ആ കർഷകരും കച്ചവടക്കാരുടെ നടത്തിയിരുന്ന വ്യക്തിപരമായ ഇടപാടുകളും എങ്ങോ പോയിരിക്കുന്നു. കയ്യിൽ കരുതിയിരിക്കുന്ന ക്രത്യമായി കണക്കുള്ള പണത്തിനു താഴെ, ആവശ്യത്തിന് മാത്രം വാങ്ങി വന്നിരുന്ന ആ വാണിഭ പ്രക്രിയ ഇന്നത്തെ തലമുറ വീണ്ടും അനുഭവിക്കണം. അവിടെ കൊണ്ട് പോയി കാർഷിക വിളകൾ കച്ചവടക്കാരും ലേലക്കാരും ആയി വിലപേശി വാങ്ങുകയും വിൽക്കുകയും ചെയ്യുന്ന ആ സുഖം അവർക്കു കാണിച്ചു കൊടുക്കുവാനും അനുഭവിക്കാനും പ്രാവർത്തികമാക്കാനും ഒരു അവസ്സരം നൽകേണ്ട കടമ നമുക്കില്ലേ!
ഇന്ന് ഇങ്ങനെ പുതുതായി വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്ന വലിയ വ്യാപാര സ്ഥാപനങ്ങളിൽ പോയി ക്രെഡിറ്റ് കാർഡും കൊടുത്തു, ആവശ്യത്തിലും അധികം സാധനങ്ങൾ ട്രോളിയിൽ നിറച്ചു വീട്ടിലേക്ക് തിരിച്ചു വന്നു അവയിൽ ഒരു വലിയ പകുതിയും തുറന്നു പോലും നോക്കാതെ കളയുന്ന ഒരു ജനതയെ നമ്മൾ പ്രോത്സാഹിക്കുന്നു.
വൈകിയെത്തുന്ന ചില കാളവണ്ടികളും അതിന്റെ പിന്നിൽ സ്കൂൾ ബാഗുകൾ തൂക്കിയിട്ടു തൂക്കിയിട്ടു സ്കൂളിലേക്ക് നടന്നു പോയിരുന്നു ആ പഴയ കാലവും പെട്ടെന്ന് ഓര്മയിൽ എത്തിയപ്പോൾ എഴുതി എന്ന് മാത്രം. അവരുടെ മൂളി പാട്ടുകളും കഥകളും കൂടെ മിന്നി മറഞ്ഞു.
നമ്മുടെ ഇരിങ്ങാലക്കുട നമ്മുടെ സ്വന്തം ഇരിങ്ങാലക്കുടയിലെ തനതായ പാരമ്പര്യങ്ങൾ കൂടി വളരാൻ ഉള്ള ശ്രമങ്ങൾ കൂടി ഇതോടോപ്പോം ചെയ്യും എന്ന് കരുതട്ടെ.
എല്ലാ സുഹൃത്തുക്കൾക്കും എന്റെ വിഷു ആശംസകൾ. ഇത്തവണത്തെ വിഷു ഷോപ്പിംഗ് ഇരിങ്ങാലക്കുട ചന്തയിൽ നിന്നാവട്ടെ.
രമേശ് മേനോൻ
One more death – #RideSafely
Feeling really sad to inform the death of my dear little Prakashan, who was an employee of Al Tariq Auto & Heavy Equipment maintenance, Sharjah. He was on holidays in Kerala when he met with a bike to bike collision and hospitalized in critical condition. The picture portrays my first memory of him when I met him 38 years ago. A little boy running behind our car through the village road with the traditional toy of those days for children, the cycle rim and the stick!. He went on to become an aggressive child, fighter and I really cried my heart out that he will fight out from this situation, in coma and CCU for the last three days. But, god has different plans and he left this world this morning into eternal peace. He is survived by his mother, wife and two young daughters.
May his soul rest in peace. I pray for the courage of his family members to withstand this huge loss, their only bread winner and offer my prayers and support.
This is the 3rd accident in the last quarter involving those whom I know, young and educated. Two of them survived and unfortunately Prakasan perished. All those did not used helmets! Two of them were fast and furious! How on earth, I can try and educate the young people to go slow and safe on two wheelers! There needs to be an all out effort. The cry of his mother, who brought him up alone since the age of three still ringing in my ears. It took a long time to pass the news to her and give her the strength to be the pillar of strength for his wife and two young girls!.
Life ahead for them is really long and need full support. May god bless the family.
Om Sairam.
Ramesh Menon
Wednesday, 12th April 2017.
#Roadsafety
#Ridesafely
#StartEarlyDriveCarefullyReachSafely
#Ridesafe
What surprised me is the laziness of people who just liked this post on social media and left it like that!!! Come out of your laziness, take the three seconds at least to type out RIP (the shortest form of consolation you can key in).
I dedicate a beautiful song on divine mother, thinking of her and all the mothers who lost their children at a young age!
A system that helps save water
Reader came across a school project that reuses water in the flushing system
Published: 15:40 April 9, 2017
A few days ago, after a hectic schedule at the office, I decided to visit a friend and spend some quality time relaxing. During our conversations, I could hear some sounds from the washroom. I was curious to know what was happening and came to know that my friend’s son and his classmates were working on a water conservation project for their school.
It is always amazing to see projects on water and energy conservation. The children were fixing a self-made wash basin, connected to the toilet’s flushing system. When the flushing mechanism fills the tank, a pipe channels extra water to the basin, dedicated to washing one’s hands.
I was amazed by the concept. There were a few young boys working on it and the tools they used were all simple. The basin was a simple ice cream tub and two pipes were connected to it as an inlet and outlet.
In this newly created flush system, when you flush, water from the storage tank moves to the toilet and fresh water fills the tank for the next flush. While filling the tank, some water is redirected to this wash basin. This water supply lasts for about a minute, or until the tank fills up. The water collected in the basin then goes to the tank for the flush. It saves a large volume of water!
One of the students told me: “Normally, we need 20 seconds to scrub our hands with soap and then wash up, but this process consumes a lot of water. This model will save this resource.”
In a day, a person washes his or her hands seven times on average, as stated by WaterWatch, a US-based non-governmental organisation. During hand wash, up to 14 litres of water can be consumed by just one person. But, by using the device created by these students, only 5.6 litres of water would be consumed by one individual in a day. In a family of four, that saves up to 33 litres of water per day. And the best part is, all this water is then reused, to flush the toilet.
I later found that the students had implemented the idea in different places, and thousands of litres of water were being saved in their school and in the homes of some of the students. This idea is the brainchild of Keerthi Kumar Jagannath, an administrative staff member at the Abu Dhabi Indian School, Al Wathba. He deserves great appreciation and honour for initiating, motivating and encouraging students to take up such projects.
He has a target of equipping 1,000 washrooms with this set-up. When I spoke with him, I found it was his passion to invent, demonstrate and inspire others with such innovative ideas.
Such efforts should be endorsed, in order to foster improved environments. The power to save the planet rests with us. I hope more schools, malls and corporations adopt this simple method in their flushing system so we can save a huge volume of water every day.
— The reader is based in Abu Dhabi.
To read it in original visit Gulf News Dated 10 April 2017.
Parents in a frenzy for Aadhaar
This news report is sensational and shocking until now. All Non-Resident Indians (NRI) have been urged to get their Aadhaar done for the mandatory official identification and usage purposes.
One concrete example is the students’ need of this card for the forthcoming National Eligibility and Entrance Test (NEET). A number of parents had to travel back to their home state in India for the sake of obtaining an Aadhaar card for their children in order to qualify for the exam. They were clearly informed that if their children do not have an Aadhaar card, they will not be eligible to take the NEET. They were told to register in the NRI category, which was prominently highlighted for them to adhere to. However, it does not end there. What about the other important activities like applying for mobile subscriptions, handling transactions at local registration offices, etc. Indian authorities urge the public to obtain their Aadhaar card, where details on their biometric and demographic data are compulsory information including their thumb impression.
From Ms Ramesh Menon
UAE
Read the corresponding news to this letter:
Indian expats ‘not eligible for Aadhaar IDs’
“Thank you” note – Short Take
This generation now is entirely different from the generation that I belong to. I am surprised by the ease with which they adapt to modern technology. For everything there is a solution that they can come out with.
Talk about the art of reading, and the situation is very different. Now, children are well aware of everything. They have an easy and always reachable guru in terms of Google search.
The art of reading from the books and gaining knowledge and engaging oneself is slowly dying down. Children reading newspapers have become a rarity.
It was, therefore, a surprise to notice a young graduate UAE national girl who joined me at office recently, keenly reading books and newspapers both in print and online. Curious, I told her she seemed a different kind.
She replied: “When I was a child, I used to have a nanny from the Philippines. Rosie was a teacher before she came to work with us. When we children used to get bored, she would tell us and teach us how to read from story books. At first, it was difficult and out of compulsion we followed. “Later on, when the words and photos got into our minds and thoughts connected with us in various ways, it became a natural process to reach out to story books, novels and newspapers. It is now part of our life.”
This being the Year of Giving, she expressed her thanks to her nanny Rosie, who is now settled in the US, through this short note.
Ramesh Menon
ClicksandWrites 
You must be logged in to post a comment.